Wie als kind gepest werd, heeft tot vijf keer meer kans om later psychologische problemen te krijgen. Kinderen die worden gepest, lopen meer kans om op latere leeftijd psychische problemen te ontwikkelen dan kinderen die het slachtoffer zijn van mishandeling. Dat is de conclusie van twee langlopende onderzoeken.

De onderzoekers, die hun conclusies publiceerden in The Lancet Psychiatry, baseerden zich voor hun paper op twee uitgebreide en langlopende onderzoeken, een in de Verenigde Staten en een in het Verenigd Koninkrijk. In het Engelse onderzoek, de ‘Avon Longitudinal Study of Parents and Children’ waar 4.026 kinderen aan deelnamen, poogde men zicht te krijgen op de mishandeling van kinderen van acht weken tot acht jaar oud door moeders op geregelde tijdstippen te interviewen. Ze werden gevraagd of hun kind fysiek of seksueel was mishandeld en of hun partner fysiek of emotioneel geweld had gebruikt. Ook slaan, schelden of het verwaarlozen van de kinderen vielen voor de onderzoekers onder de noemer mishandeling. De kinderen werd gevraagd of ze gepest werden toen ze acht, tien en dertien jaar oud waren.

De Amerikaanse ‘Great Smoky Mountain Studies’ bracht mishandeling en pesten dan weer in kaart door 1.420 kinderen van hun negende tot zestiende (en hun ouders) op gezette tijden te ondervragen.   Onderzoekers van de University of Warwick in Coventry en het Duke University Medical Center in North Carolina bekeken zoveel jaar later hoe het met de geestelijke gezondheid van de (ondertussen 18 tot 25 jaar oude) deelnemers aan de twee studies gesteld was.

“We onderzochten hen op mentale problemen als depressie, angstgevoelens en zelfmoordneigingen”, zegt Dieter Wolke, professor psychologie aan de University of Warwick en het brein achter de studie. “Uit onze resultaten blijkt duidelijk dat wie als kind werd gepest tot vijf keer meer kans heeft om later psychische problemen te krijgen dan wie thuis werd mishandeld.”

Blijvend wantrouwen

Wolke vermoedt dat pesten zulke littekens kan veroorzaken, omdat het nog altijd wordt onderschat: “De samenleving beschouwt kindermishandeling als een ernstig probleem – en terecht – en slachtoffers worden meteen ernstig genomen en goed opgevangen, maar met pesten is dat veel minder het geval. Er zijn helaas nog altijd mensen die vinden dat het een soort rite de passage is – iets waar je door moet om te harden. Terwijl het kan leiden tot een laag zelfbeeld en een blijvend wantrouwen jegens anderen.

Het gevoel om uitgesloten te zijn, als een verschoppeling te worden behandeld, is een van de ergste en pijnlijkste emoties die een mens kan ervaren.

Uit onze studie blijkt nu welke ingrijpende gevolgen het op lange termijn kan hebben.”

Wolke vindt dan ook dat pesten een probleem is dat (nog) meer aandacht verdient dan het nu al krijgt. “Het lijkt minder erg dan mishandeling, maar het kan even grote of zelfs grotere mentale schade veroorzaken. Het is bovendien een wijdverspreid probleem: liefst een op de drie kinderen krijgt ermee te maken.”

(Bron: De Morgen)