Relatietherapie is een specifieke therapievorm die zich bezighoudt met problemen tussen partners. Kenmerkend voor deze vorm van therapie is dat de partners doorgaans samen op het gesprek aanwezig zijn.

In elke relatie komen al spanningen voor. Meestal geraak je hier als koppel zelf uit, eventueel met hulp van familie en vrienden. Wanneer je het gevoel hebt elkaar niet meer te begrijpen,  wanneer het vertrouwen weg is of de ruzies zich blijven opstapelen, kan het nodig zijn om professionele hulp te zoeken.

Als paren in therapie komen, zijn ze vaak door reactiviteit en machtsconflicten gepolariseerd geraakt en daardoor naar hun gevoel steeds verder uit elkaar gedreven. Omdat ze beland zijn in een impasse kunnen de partners zich niet in de ander inleven en het gezichtspunt van de ander zien. Ze voelen zich beledigd en gekwetst door het gedrag van de ander, worden steeds defensiever, raken meer van elkaar vervreemd en verstrikt in conflicten en misverstanden. Dit brengt kwetsbaarheid en verwarring met zich mee. Pogingen om met elkaar te praten en te onderhandelen kunnen zelfs deel van het probleem gaan uitmaken. Wanneer het paren niet meer lukt om zich uit eigen kracht hieruit los te maken, kunnen ze de therapeut toegang geven tot de intimiteit van hun problemen in de hoop een uitweg te vinden.

In duurzame relaties zijn veilige verbindingen tussen partners cruciaal. Soms is deze veilige verbinding verstoord geraakt. De relatietherapeut gaat samen met het koppel op zoek naar de negatieve dynamieken en verstoorde patronen die deze veilige verbinding lijken te blokkeren. Vanuit dit inzicht gaat het koppel aan de slag. Soms vraagt dit ook persoonlijk werk van één of beide partners.

Relatietherapie is er nooit op gericht om één van beide partners de schuld of het gelijk te geven.  Een relatietherapeut stelt zich ‘meerzijdig partijdig’ op, d.w.z. dat hij/zij betrokken is op beide partijen en beiden erkenning en waardering geeft. Er wordt samen gezocht naar hoe men meer met elkaar in dialoog kan treden.